Górnik Zabrze handball

legendy klubu

MAREK KĄPA

Marek Kąpa urodził się i wychował w Rokitnicy. Kiedy miał 14 lat, trafił do sekcji piłki ręcznej MGKS Mikulczyce-Rokitnica (obecnie Sparta). Wypatrzył go trener Ryszard Gnot, który chodził po rokitnickich szkołach i przyglądał się chłopcom z predyspozycjami do tej dyscypliny. „W zasadzie to jednocześnie trenowałem w MGKS piłkę nożną i ręczną. Wprawdzie futbolowej karty zawodniczej nie posiadałem, ale szło mi całkiem nieźle. Potem jednak górę wziął handball. W towarzystwie piłkarzy ręcznych czułem się lepiej. Grałem jednocześnie w drużynie kadetów, juniorów i seniorów na rozegraniu. Trzy mecze w trzy dni. Trener Piotr Depta, powołując mnie do kadry Śląska, wypatrzył dla mnie pozycję obrotowego i tak już zostało” – wspomina Kąpa, który z lat dzieciństwa pamięta Jerzego Gorgonia i Józefa Szmidta. „Gorgoń był kuzynem mojego kolegi z podwórka, a pan Szmidt... Mieszkał w Rokitnicy, był bardzo znany. Kiedy szedł na trening do lasu, całą grupą biegliśmy za nim. Przez 20 minut robił nam zajęcia, pokazywał, co jak mamy wykonać. Potem robił swoje. Bardzo porządny człowiek”.

Do pierwszej drużyny Pogoni Marek Kąpa trafił na stałe w 1973 roku. Jako zawodnik występował w niej szesnaście lat. Dwukrotnie (1989, 1990) pod wodzą trenera Tadeusza Szymczyka wraz z kolegami zdobył mistrzostwo Polski. „Mam sześć medali mistrzostw Polski. Po dwa złote, srebrne i brązowe. Choć jednego srebrnego nigdy nam nie wręczono. Najbardziej dramatyczny był pierwszy wygrany przez nas finał z Wybrzeżem. W Zabrzu wygraliśmy jednym golem rzuconym w ostatniej sekundzie. Wściekły Bogdan Wenta oblał sędziów wodą mineralną, za co ujrzał czerwoną kartkę. Potem przegraliśmy sześcioma golami w Gdańsku i był trzeci mecz. To była sensacja: wygraliśmy jednym golem. Kiedy wręczano nam złote medale, okrążyli nas wściekli kibice. Było nerwowo...”

Z czynnym uprawianiem piłki ręcznej pożegnał się po zakończeniu sezonu 1990/91. Już w tym okresie był grającym asystentem trenera Kurta Cichego. Potem był drugim trenerem Pogoni, a zespół prowadził Janusz Szymczyk. W 1995 roku Marek Kąpa został pierwszym trenerem Pogoni. Po niespełna trzech latach rozbratu z tą drużyną ponownie objął ją w 2000 roku. To był najtrudniejszy okres w ponad pięćdziesięcioletniej historii klubu. Pogoń spadła z ekstraklasy do I ligi, kopalnia Zabrze przestała ją sponsorować. Drużynę przejął MOSiR Zabrze zarządzany przez Józefa Kubicę, piłka ręczna w mieście przetrwała. Potem Marek Kąpa jeszcze kilka razy podejmował pracę w klubie, od lata 2015 roku jest asystentem Mariusza Jurasika. Jako trener doczekał się debiutu syna Leszka w drużynie, a dziś z powodzeniem prowadzi juniorskie drużyny, wychowując kolejne pokolenia piłkarzy ręcznych w Zabrzu.

Czy wiesz, że...

Niewiele brakowało, a Marek Kąpa nie święciłby największych triumfów Pogoni. W 1989 roku miał propozycję gry w Niemczech, ale pod warunkiem, że wyjedzie tam na stałe. „Chciano mnie też do Austrii, ale upadł mur berliński i wzięli jakiegoś Niemca. Dobrze, że zostałem w Zabrzu” – wspomina.

Liczba – 6

Tyle medali MP ma na koncie Marek Kąpa. Zdobycie pierwszego i ostatniego dzieliło 14 lat.
Marek Kąpa
Marek Kąpa
 
Engelbert Szolc

ENGELBERT SZOLC

Pochodzi z Wirka, dzielnicy Rudy Śląskiej. „Moim kolegą z podwórka był Erwin Wilczek. Mniejszy, ale dwa lata starszy. Namawiał mnie na piłkę nożną, ale wolałem grać w ręczną. Erwin cały czas biegał za piłką. Miał ogromny talent, ale jego starszy brat był jako dzieciak jeszcze lepszy. Znałem też Ernesta Pohla, choć był starszy. Podziwialiśmy go w Rudzie wszyscy...” - wspomina Engelbert Szolc, jeden z najlepszych strzelców w historii polskiej piłki ręcznej. Przez wiele lat grał w Grunwaldzie Halemba, ale w 1968 roku dostał warunek. „Powiedziano mi, że dostanę powołanie do kadry, tylko grając w pierwszej lidze. Dlatego zamieniłem Grunwald na Pogoń. W Zabrzu grałem sześć lat. Choć właściwie to w Bielszowicach. Nie mieliśmy hali, treningi i mecze graliśmy w dzielnicy Rudy Śląskiej” – wspomina.

Po miesiącu grał już w reprezentacji. W 1972 roku pojechał na igrzyska do Monachium, gdzie drużyna zajęła jednak dopiero 10. miejsce. „Był niedosyt, stać nas było na więcej. W 1974 roku jako jeden z pierwszych zawodników dostałem zgodę na legalny wyjazd do Austrii. W jednym sezonie rzuciłem 286 bramek dla Union Krems, dwa razy byłem mistrzem i dwa razy królem strzelców ligi. Gdybym jednak wiedział, że przez ten wyjazd stracę igrzyska w Montrealu, to nigdy bym z Polski nie wyjechał. W 1976 roku zdobyliśmy medal, miałbym satysfakcję, ale też emeryturę olimpijską” - dodaje.

Wróćmy do gry w Pogoni. Medalu z zespołem Engelbert Szolc nie wywalczył, ale dwa razy był królem strzelców ligi. Grał na prawym rozegraniu, choć rzucał prawą ręką. „Rok w rok w granicach 170–180 goli w sezonie. Chyba nikt nie miał w Polsce tak silnego rzutu. W Bielszowicach przed nami trenowali piłkarze nożni Górnika. Zostawali po zajęciach i mówili: „Engel”, pokaż jak się rzuca... Znaliśmy się z treningów i Balów Sportowca. Gorgoń, Lubański, Kostka, Oślizło, oczywiście Wilczek... To moi serdeczni koledzy i przyjaciele. Wtedy wszyscy się znali. Miałem świetne kontakty z Józkiem Szmidtem, najlepszym trójskoczkiem świata”.

Gdy przychodził do Pogoni, najlepszym jej zawodnikiem był Franciszek Cholewa. „Z Zabrza powoływano nawet 4–5 zawodników do kadry. Potem jednak reprezentację odmłodzono, na zgrupowania jeździłem głównie ja”.

Engelbert Szolc od 1979 roku jest na rencie. Przeszedł na nią w wieku zaledwie 37 lat. „Łąkotki, biodra, nadgarstki... Nie wiem, czy jest część ciała, którą miałem nieuszkodzoną. Jakoś się jednak trzymam. I cieszę się, że w Zabrzu odrodziła się piłka ręczna”. Strzelec wszech czasów jest obecny w zasadzie na każdym meczu w hali przy ul. Wolności.

Czy wiesz, że...

W Grunwaldzie Szolc grał mecze tylko na wolnym powietrzu. Dopiero w Pogoni zaczął grać pod dachem.

Liczba – 2

Tyle razy Engelbert Szolc był królem strzelców polskiej ligi. Było to w latach 1971 i 1972.

Sklep

Wybrane gadżety z naszego sklepu

Breloki drewniane

Breloki drewniane

Cena: 10,00 - 12,00
Klaskacze

Klaskacze

Cena: 8,00
Szalik kibica

Szalik kibica

Cena: 45,00
Pełna oferta

Kontakt

Górnik Zabrze - herb
Górnik Zabrze Piłka Ręczna Spółka Akcyjna

 41-800 Zabrze, ul. Wolności 406
 +48 664 099 466
 sekretariat@handballzabrze.pl
 Sekretariat czynny pn-pt 8.00 – 16.00

 Polityka prywatności
 Dla mediów
 Regulamin masowej imprezy sportowej
 Protokół sanitarno-epidemilogiczny Superliga

Dariusz Czernik
Dariusz Czernik
Dyrektor Klubu

 +48 664 099 466
 czernik@handballzabrze.pl

 

Dominik Zawadzki
Rzecznik Prasowy
Specjalista ds. social media

 +48 512 543 124
 zawadzki@handballzabrze.pl

 

Natalia Skrzydlewska
Natalia Skrzydlewska
Specjalista ds. marketingu

 +48 664 099 466
 marketing@handballzabrze.pl